غم

از درد غمت ای نازنین عزم سفر می کنم

قبله خود بعد از این سوی دگر می کنم

می روم و می برم داغ جفایت با خویش

هجر و وصال تو را خاک بر سر می کنم

تا نخورد دیگری باز فریب تو را

در همه جا از غمت غلغله سر می کنم

قصه جور تو را ای بت نا اشنا

با دل پر غصه و دیده تر می کنم

دوستت دارم

بهت نمیگم  دوست دارم.قسم

میخورم که دوست دارم

بهت نمیگم هر چی بخوای بهت

میدم.چون همه چیز من تویی

اگه یک روز چشات  پر از

اشک شد دنبال شونه ای گشتی 

تا گریه کنی.صدام کن.قول نمیدم

اشکا تو پاک کنم. منم با هات

گریه میکنم

اگه دنبال  مجسمه  سکوتی گشتی

تا سرش داد بزنی صدام کن

قول میدم ساکت بمونم

اگه دنبال خرابه ای گشتی  تا نفرت  رو در اون  دفن کنی.

صدام کن قلب من تنها خرابه وجود توست

اگه یک روز  صدات کردم که بهت نیاز دارم

بهم نگو کجایی

فقط  یک لحظه چشما تو ببند  و بهم فکر کن

بارون

بارون و دوست دارم هنوز

چون تو رو یادم میاره

حس می کنم پیش منی

وقتی که بارون می باره

بارون و دوست دارم هنوز

بدون چتر و سر پناه

وقتی که حرفای دلم

جا می گیرن توی یه آه

شونه به شونه می رفتیم

من و تو تو جشن بارون

حالا تو نیستی و خیسه

چشمای من و خیابون

بارون و دوست داشتی یه روز

تو خلوت پیاده رو

پرسه پاییزی ما

مرداد داغ دست تو

بارون و دوست داشتی  یه روز

عزیز هم پرسه من

بیا دوباره پا به پام

تو کوچه ها قدم بزن