چشمان تو

عشق را تنپوش جانم می کنی

چتری از گل سایه بانم می کنی

ای صدای عشق در جان وتنم

ان سکوت ساکت وتنها منم

من پر از اندوه چشمان توام

اشنایی دل پریشان توام

اتش عشق تو در جان من است

عاشقی معنای ایمان من است

کی به ارامی صدایم می کنی

از غم دوری رهایم می کنی

ای که در عشق و صداقت نو بری

کی مرا با خود از اینجا می بری

فرصت

 

یه پنجره با یه قفس ، یه حنجره بی هم نفس

سهم من از بودن تو ، یه خاطره است همین و بس

تو این مثلث غریب ، ستاره ها رو خط زدم

دارم به آخر می رسم ، از اونور شب اومدم

یه شب که مثل مرثیه ، خیمه زده رو باورم

میخوام تو این سکوت تلخ ، صداتو از یاد ببرم

بزار کوله بارم روشونه شب بزارم

باید که از اینجا برم ، فرصت موندن ندارم

داغ ترانه تو دلم ، شوق رسیدن تو تنم

تو حجم سرد این قفس ، منتظر پر زدنم

من از تبار غربتم ، از آرزو های محال

قصه ما تموم شده ، با یه علامت سوال

بزار کوله بارم روشونه شب بزارم

باید که از اینجا برم ، فرصت موندن ندارم

زیر درخت آرزو

می خوام یه قصری بسازم               پنجره هاش آبی باشه

من باشم و تو باشی                      یک شب مهتابی باشه

می خوام یه کاری بکنم                  شاید بگی دوسم داری

می خوام یه حرفی بزنم                     که دیگه تنهام نذاری

می خوام برات از اسمون                 یاسای خوشبو بچینم

می خوام شبا عکس تو رو                  تو خواب گلها ببینم

می خوام که جادوت بکنم               که همیشه پیشم بمونی

از تو کتاب زندگیم                            یه حرف رنگی بخونی

امشب می خوام برای تو یه                   یه فال حافظ بگیرم

اگر که خوب در نیومد                          به احترامت بمیرم

امشب می خوام تا خود صبح                   فقط برات دعا کنم

برای خوشبخت شدنت                              خدا خدا خدا کنم

امشب می خوام رو اسمون                  عکس چشاتو بکشم

اگر نگاهم نکنی                                     ناز نگاتو بکشم

می خوام تو رو قسم بدم                  به خون هر چی عاشقه

به خون هر چی قلب صاف                         رنگ گل شقایقه

یه وقتی که من نبودم                           بی خبر از اینجا نری

بدون یه خداحافظی                                  پر نزنی تنها نری

یه موقعی فکر نکنی                        دلم برات تنگ نمی شه

فکر نکنی اگه بری                           زندگی کمرنگ نمیشه

راستی دلت میاد بری                            بدون من بری سفر

بعدش فراموشم کنی                          برات بشم یه رهگذر

اصلا بگو که دوست داری            اینجور دوست داشته باشم

اسم تو رو مثل گلا                            تو گلدونا کاشته باشم

ای کاش منم تو اسمون                       یه مرغ دریایی بودم

شاید دوسم داشتی اگه                        آهوی صحرایی بودم

ای کاش بدونی چشاتو                        به صد تا دنیا نمی دم

یه موج گیسوی تو رو                       به صد تا دریا نمی دم

تا وقتی اینجا بمونی                        بارون قشنگ و نم نمه

هوای رفتن که کنی                              مرگ گلای مریمه

نگام کن و برام بگو                     بگو می ری یا می مونی

بگو دوسم داری یا نه                        مرگ گلای شمعدونی

نامه داره تموم می شه                         مثل تموم نامه ها

اما تو مثل اسمون                              عاشقی و بی انتها