بهترین بهانه
واسه پرواز شب من بهترین بهانه ای تو .... تا که بشکنم سکوت و بهترین ترانه ای توبهترین بهانه
واسه پرواز شب من بهترین بهانه ای تو .... تا که بشکنم سکوت و بهترین ترانه ای توکلید مشکل
هنگامی که از نا ملایمات روزگار و نا کامی هایم دلتنگ می شوم
و هنگامی که به خاطر جوانی ام آرزوهای بزرگ در سر می پرورانم
ناگهان به یاد سخن تو ای عزیز قلبها می افتم که در نهج البلاغه فرمودی:
(( لذت زندگی به خاطر غوغا و اشوب ان است زندگی یعنی همین
و آسایش را در این دنیای فانی نمی توان و نباید از خداوند طلب کرد ))
ای مولای متقیان علی (ع) سخنان گهر بار تو را با اب حیات بر تارک قلبم می نویسم
مسافر
از عذاب جاده خسته
نرسیده و رسیده
آهی از سر رسیدن
نکشیده و کشیده
غم سر گردونیامو
با تو صادقانه گفتم
اسمی که اسم شبم بود
با تو عاشقانه گقتم
با تنم زخمی اگه بود
بی رمق بود اگه پاهام
تازه تازه با تو گفتم
اگه کهنه بود دردام
تو تموم طول جاده
که افق برابرم بود
شوق تو راه توشه من
اسم تو همسفرم بود
من دل شیشه ای هر جا
پر شکستن که شکستن
زیر کوه بار غصه
هم نشستم که نشستم
عشق تو از خاطرم برد
که نحیفم و پیاده
تو رو فریاد زدم و باز
خون شدم تو رگ جاده
نیزه نمباد شرجی
وسط دشت تابستون
تازیانه های رگبار
تو چله زمستون
نتونستن نتونستن
جلوی منو بگیرن
از من خسته خسته
شوق رفتن و بگیرن
حالا که رسیدم اینجا
پر قصه برا گفتن
پر نیاز تو برای
آه کشیدن و شنفتن
تو رو با خودم غریبه
از خودم جدا می بینم
خودم و پر از ترانه
تو رو بی صدا می بینم
اون همیشه با محبت
برا من دیگه نیستی
نگو صادقی به عشقت
آخه چشمات می گه نیستی
من سرگردون ساده
تو رو صادق می دونستم
این برام شکست اما
تو رو عاشق می دونستم
.............تو رو عاشق می دونستم
طلسم
وقتی دستام خالی باشه
وقتی باشم عاشق تو
غیر دل چیزی ندارم
که بدونم لایق تو
دلم واز مال دنیا
به تو هدیه داده بودم
با تموم بی پناهی
به تو تکیه داده بودم
هر بلایی سرم اومد
همه زجری که کشیدم
همه رو به جون خریدم
ولی از تو نبریدم
هر جا بودم با تو بودم
هر جا رفتم تو رو دیدم
تو سبک شدن تو رویا
همه جا به تو رسیدم
اگه احساسم و کشتی
اگه از یاد منو بردی
اگه رفتی بی تفاوت
به غریبه سر سپردی
بدون اینو که دل من
شده جادو به طلسمت
یکی هست این ور دنیا
که تو یادش مونده اسمت