بهترین بهانه
واسه پرواز شب من بهترین بهانه ای تو .... تا که بشکنم سکوت و بهترین ترانه ای توبهترین بهانه
واسه پرواز شب من بهترین بهانه ای تو .... تا که بشکنم سکوت و بهترین ترانه ای توکوچه های عاشقانه
منو عاشقونه بشناس
منو از دوباره بشناس
منو با دلی که جز تو
چاره ای نداره بشناس
منو پر کن از بهونه
تازه کن مثله جوونه
رد کن از ا ین همه بن بست
کوچه های عاشقونه
من به تو دل داده بودم
قلب تو پناه من بود
تو ندونستی عزیزم
عشق تو گناه من بود
منو نشناختی هنوزم
من گل باغ تو بودم
منو از شاخه شکستی
من که غمخوار تو بودم
منو با گلایه بدکن
اشک چشمامو رصد کن
منو از مدار شوم این
شب همیشه رد کن
ای طراوت بهاری
عطش همیشه جاری
واسه من عین نیازه
هر چی داری و نداری
برگ پاییزی
می روم خسته و افسرده و زار
سوی منزلگه ویرانه خویش
به خدا می برم از شهر شما
دل شوریده و دیوانه خویش
می برم تا که در ان نقطه دور
شستشویش دهم از رنگ نگاه
شستشویش دهم از لکه عشق
زین همه خواهش بیجا و تباه
می برم تا زتو دورش سازم
ز تو ای جلوه امید حال
می برم زنده به گورش سازم
تا از این پس نکند یاد وصال
ناله می لرزد
می رقصد اشک
آه بگذار که بگریزم من
از تو ای چشمه جوشان گناه
به خدا غنچه شادی بودم
دست عشق آمد و از شاخم چید
شعله آه شدم صد افسوس
که لبم باز بر ان لب نرسید
عاقبت بند سفر پایم بست
می روم خنده به لب خونین دل
می روم از دل من دست بدار
ای امید عبث بی حاصل
گل سرخ
آروم نداره قلب من دلم یه گلوله آتیشه
اگه نباشی این دلم تا به ابد تنها میشه
توی باغم گل سرخی ، دلم پیش دلش گیره
جایی را من سراغ دارم که دل آروم نمی گیره
با این که این گل نازم اسیر خاک تقدیره
دلم از سینه ی سرخش سراغ عشقو میگیره
براش چند قطره ی بارون ، همش سیلاب و دریا بود
تن سرخش زیر بارون مثل مخمل چه زیبا بود
اگه فهمیدی رازشو تو چشماش یا اینکه از دل همیشه تنهاش
بدون گل دلش یه جایی گیره اگر باشی پیشش آروم می گیره
مبادا تو دیگه تنهاش بذاری تک و تنها تو این دنیاش بزاری
دل مسافری که باز دوباره هوای دیدن گلش رو داره