گل سرخ

آروم نداره قلب من دلم یه گلوله آتیشه

اگه  نباشی  این  دلم تا  به  ابد تنها  میشه

توی  باغم  گل  سرخی ، دلم  پیش  دلش  گیره

جایی  را  من  سراغ  دارم  که  دل  آروم  نمی گیره

با   این   که   این   گل   نازم    اسیر    خاک    تقدیره

دلم    از    سینه ی    سرخش    سراغ    عشقو    میگیره

براش   چند   قطره   ی  بارون  ، همش   سیلاب  و   دریا   بود

تن    سرخش     زیر    بارون     مثل     مخمل     چه    زیبا     بود

اگه   فهمیدی   رازشو   تو   چشماش  یا  اینکه  از دل   همیشه  تنهاش

بدون   گل   دلش  یه   جایی    گیره   اگر  باشی   پیشش    آروم     می گیره

 مبادا   تو   دیگه   تنهاش     بذاری   تک   و   تنها    تو   این   دنیاش      بزاری

دل    مسافری        که     باز     دوباره      هوای     دیدن      گلش      رو       داره